سـارا اَنــار دارد!

مدت طولانیه که معتقدم تجربیات آدما در بخش های بزرگی از زندگیشون مثل رفتار، تصمیم گیری و برخورد با آدم ها و اتفاقات متفاوت تاثیر گذاره و مدت زیادی هم بود که فکر میکردم توجیح کردن آدم ها با تجربباتی که خودت از یسری مسائل داشتی چندان کار جالبی نیست و نه تنها انرژی زیادی ازت میگیره بلکه افراد کمی هستند که در قبال اون انرژی تجربه رو که احتمال درست بودنش زیاده رو قبول کنن. پس همون بهتر که بذاری هر کس خودش تجربه کنه و با حس و نتیجه ای که از اون تجربه داشته پیش بره.
حالا که چند سال گذشته و یسری چیزا رو خودم تجربه کردم، دارم فکر میکنم همین تجربه کردنه چقدر از انرژی من رو گرفته، چقدر از زمان من رو هدر داده، گذشته از این ها، چقدر روح من رو‌ خسته کرده...
میدونم که تجربیاتی که انسان خودش به دست میاره قدر یک دنیا ارزش داره، انقدری که نمیتونم با هیچ کلمه ای توصیفش کنم، به خودم انقدری مطمئنم که تمام زندگیم رو با همین اتفاقات و تجربیات قبول دارم و حاضر نیستم حتی یک ثانیه زندگیم یا بدترین اتفاق عمرم و یا حتی بزرگترین اشتباهم رو تغییر بدم چرا که خوب میفهمم "منی رو که همین اتفافات و اشتباهات شکلش دادن رو" اما حسی که الان دارم اینه که سعی کنم آزمون خطای زندگیم رو کمتر و توجه به تجربیات آدمها رو بیشتر کنم و صرفه جویی کنم توی وقت و روح و روانم...